Mei 2018 Trektocht Zuidwest Kreta en Gavdos
Trefwoorden:
• Enthousiaste en kennis van zaken hebbende begeleiders, je voelt en ziet de liefde en passie voor Kreta
• Gastvrijheid van de mensen
• Mooie, ongerepte kloven
• Prachtige wandelingen
• Spectaculaire uitzichten
• Kapelletjes, kapelletjes, kapelletjes
• Turkse forten
• Veel zon, weinig wind en hoge luchtvochtigheid
• Mooie en leuke wandel/geiten/ezels paadjes
• Terug in de tijd op Gavdos
• 99 martelaren
• Te snel voorbijOp 11 mei vliegen naar Chania, waar we verwelkomd werden door Robert Jan (RJ) en Mariëtte. In het vliegtuig kennis gemaakt met de rest van de groep. Inclusief RJ en Mariëtte zijn we met 8 man/vrouw. Daarna met een busje naar hotel Bikakis in Kissamos, waar sinds mijn vorige keer op Kreta in 2011 veel hetzelfde is gebleven, maar niet alles. Het diner is ’s avonds bij Stelios in The Cellar.
De volgende dag vanuit Kissamos de traditionele inloopwandeling naar Polyrhinia, met honingraki (de lekkerste) rond theetijd bij de houtbewerker.
De dag erna begint de trektocht dan echt. We worden in een bergdorpje afgezet en wandelen via 2 kloven naar Sougia aan de zuidkust. Onderweg: kapelletjes en spectaculaire vergezichten.
Vanuit Sougia een rondwandeling, eerst langs de kust en later via weer 2 kloven naar Tripiti. Onderweg: kapelletjes, restanten van een Turks fort en spectaculaire vergezichten. In Tripiti worden we met een watertaxi opgehaald en varen we terug naar Sougia. De volgende dag is een welverdiende rustdag. Ik lig de hele dag op een strandbedje en zwem in de zee.
Dan volgt de Samariakloof, de langste kloof van Europa. We lopen vanaf boven (Omalos) naar Agia Roumeli aan de kust. In het begin nog veel medewandelaars, op het einde een stuk minder. Verreweg de meesten (wij niet) moeten de boot halen, terug vanwaar zij kwamen. Als wij in Agia Roumeli aankomen kunnen wij genieten van het schouwspel beneden ons: vele toeristen die zich op de kleine kade verdringen om in de veerboten te stappen. Het leukste is als er mensen (te) laat aankomen om de boot te halen. Wij hadden geluk: er was iemand te laat en jawel, de boot kwam terug.
Vanuit Agia Roumeli een rondwandeling. Eerst langs de kust, daarna omhoog een kloof in, en weer terug naar Agia Roumeli. Onderweg: kapelletjes, restanten van een Turks fort en spectaculaire vergezichten. Deze keer ook een vergeten rugzak die opgehaald moest worden.Gavdos
Met de veerboot vanuit Agia Roumeli naar Gavdos gevaren. Gavdos is een eilandje onder Kreta en hier ligt het zuidelijkste punt van het Europese continent.
Gavdos is een ervaring die je niet wilt missen, het is een rafelrandje van Europa.
Allereerst ga je wel een jaar of 50 terug in de tijd. Het is een eiland waarvan je niet dacht dat het nog bestond.
Ten tweede is daar Maria, de kokkin/eigenares van het hotel waar wij logeren. Wat is er zo bijzonder aan Maria? Ga erheen en ervaar het zelf.
Ten derde is het een ‘wreed’ eiland. Droog, ruig en stenig, ik kan me niet goed voorstellen dat hier boeren hun bestaan hebben.
Ten vierde de afhankelijkheid van de veerboot. Wij moesten een dag langer blijven, omdat de veerboot uit Paleochora niet uit kon varen. Er komen dan ook geen nieuwe voorraden binnen op het eiland en je beseft dat je ver van de bewoonde wereld zit.
Ten vijfde is het voor rustzoekers een ideaal eiland, als je vertier zoekt moet je heel goed zoeken.We zouden 3, maar waren uiteindelijk 4 dagen op Gavdos. Oh ja, we hebben ook gewandeld op het eiland, zijn op het zuidelijkste puntje van het eiland en dus Europa geweest. Onderweg valt de wreedheid van het eiland op: droog, weinig beschutting tegen de zon en akkers vol met stenen. Het maakt me stil en doet me beseffen dat het leven hier keihard is. Er wonen maar een man of 40 op het eiland, de dorpjes waar we doorheen komen bestaan maar uit enkele huizen. Op Gavdos staat het kapelletje van de 99 martelaren (RJ kan hier veel over vertellen).
Onderweg: heel veel kapelletjes, spectaculaire vergezichten en geen Turkse forten.
• Enthousiaste en kennis van zaken hebbende begeleiders, je voelt en ziet de liefde en passie voor Kreta
• Gastvrijheid van de mensen
• Mooie, ongerepte kloven
• Prachtige wandelingen
• Spectaculaire uitzichten
• Kapelletjes, kapelletjes, kapelletjes
• Turkse forten
• Veel zon, weinig wind en hoge luchtvochtigheid
• Mooie en leuke wandel/geiten/ezels paadjes
• Terug in de tijd op Gavdos
• 99 martelaren
• Te snel voorbijOp 11 mei vliegen naar Chania, waar we verwelkomd werden door Robert Jan (RJ) en Mariëtte. In het vliegtuig kennis gemaakt met de rest van de groep. Inclusief RJ en Mariëtte zijn we met 8 man/vrouw. Daarna met een busje naar hotel Bikakis in Kissamos, waar sinds mijn vorige keer op Kreta in 2011 veel hetzelfde is gebleven, maar niet alles. Het diner is ’s avonds bij Stelios in The Cellar.
De volgende dag vanuit Kissamos de traditionele inloopwandeling naar Polyrhinia, met honingraki (de lekkerste) rond theetijd bij de houtbewerker.
De dag erna begint de trektocht dan echt. We worden in een bergdorpje afgezet en wandelen via 2 kloven naar Sougia aan de zuidkust. Onderweg: kapelletjes en spectaculaire vergezichten.
Vanuit Sougia een rondwandeling, eerst langs de kust en later via weer 2 kloven naar Tripiti. Onderweg: kapelletjes, restanten van een Turks fort en spectaculaire vergezichten. In Tripiti worden we met een watertaxi opgehaald en varen we terug naar Sougia. De volgende dag is een welverdiende rustdag. Ik lig de hele dag op een strandbedje en zwem in de zee.
Dan volgt de Samariakloof, de langste kloof van Europa. We lopen vanaf boven (Omalos) naar Agia Roumeli aan de kust. In het begin nog veel medewandelaars, op het einde een stuk minder. Verreweg de meesten (wij niet) moeten de boot halen, terug vanwaar zij kwamen. Als wij in Agia Roumeli aankomen kunnen wij genieten van het schouwspel beneden ons: vele toeristen die zich op de kleine kade verdringen om in de veerboten te stappen. Het leukste is als er mensen (te) laat aankomen om de boot te halen. Wij hadden geluk: er was iemand te laat en jawel, de boot kwam terug.
Vanuit Agia Roumeli een rondwandeling. Eerst langs de kust, daarna omhoog een kloof in, en weer terug naar Agia Roumeli. Onderweg: kapelletjes, restanten van een Turks fort en spectaculaire vergezichten. Deze keer ook een vergeten rugzak die opgehaald moest worden.Gavdos
Met de veerboot vanuit Agia Roumeli naar Gavdos gevaren. Gavdos is een eilandje onder Kreta en hier ligt het zuidelijkste punt van het Europese continent.
Gavdos is een ervaring die je niet wilt missen, het is een rafelrandje van Europa.
Allereerst ga je wel een jaar of 50 terug in de tijd. Het is een eiland waarvan je niet dacht dat het nog bestond.
Ten tweede is daar Maria, de kokkin/eigenares van het hotel waar wij logeren. Wat is er zo bijzonder aan Maria? Ga erheen en ervaar het zelf.
Ten derde is het een ‘wreed’ eiland. Droog, ruig en stenig, ik kan me niet goed voorstellen dat hier boeren hun bestaan hebben.
Ten vierde de afhankelijkheid van de veerboot. Wij moesten een dag langer blijven, omdat de veerboot uit Paleochora niet uit kon varen. Er komen dan ook geen nieuwe voorraden binnen op het eiland en je beseft dat je ver van de bewoonde wereld zit.
Ten vijfde is het voor rustzoekers een ideaal eiland, als je vertier zoekt moet je heel goed zoeken.We zouden 3, maar waren uiteindelijk 4 dagen op Gavdos. Oh ja, we hebben ook gewandeld op het eiland, zijn op het zuidelijkste puntje van het eiland en dus Europa geweest. Onderweg valt de wreedheid van het eiland op: droog, weinig beschutting tegen de zon en akkers vol met stenen. Het maakt me stil en doet me beseffen dat het leven hier keihard is. Er wonen maar een man of 40 op het eiland, de dorpjes waar we doorheen komen bestaan maar uit enkele huizen. Op Gavdos staat het kapelletje van de 99 martelaren (RJ kan hier veel over vertellen).
Onderweg: heel veel kapelletjes, spectaculaire vergezichten en geen Turkse forten.
Na Gavdos met de boot terug naar Kreta, naar Loutro. Onderweg vermaakt door het opnemen van een scène voor een C- of D film (vrij slecht en vooral niet naturel acterende mensen).
Doordat we een dag extra op Gavdos zijn geweest kan de zwaarste wandeling van de vakantie niet doorgaan.
De laatste wandeldag lopen we langs de kust van Loutro naar Sfakia om daarna, aan het eind van de middag, met een taxibus terug te gaan naar Kissamos. Onderweg: weinig kapelletjes maar wel spectaculaire vergezichten!
In Kissamos nog een dag vrij, ik ben naar het museum geweest, met een mooie mozaïekvloer op de 1e verdieping. Voor de lunch de traditionele pita gyros op het plein. ’s Avonds het diner bij en afscheid van Stelios. Daarna nog koffie + metaxa 7******* op het Metaxaplein.
De volgende dag (25 mei) met z’n allen weer terug naar Nederland, en denk ik bij mezelf: het ging te snel voorbij.
Gert Til